Na ekspozycji OMPiO, w części poświęconej wydarzeniom II wojny światowej w Kielcach, znajduje się niezwykle symboliczny i wymowny eksponat, obrazujący skrajnie trudne warunki życia, jakich doświadczyła w tym okresie historii społeczność żydowska.
Ten odważony przez nas kawałek pieczywa stanowił oficjalną rację żywnościową przypadającą na mieszkańca getta – 130 g chleba na dwa dni (przyjmuje się, że kromka chleba waży 25 g). Z relacji wynika, że przeciętne dzienne racje żywnościowe wyglądały jeszcze gorzej: 20 g chleba i ½ litra zupy.
Na skutek głodu, biedy, stałych represji oraz epidemii, wynikających m.in. z ogromnego zagęszczenia ludności w budynkach mieszkalnych, a także ze względu na fatalny stan sanitarny w dzielnicy żydowskiej, warunki bytowe w getcie stawały się trudne do wytrzymania.
Z powodu chorób i wycieńczenia w ciągu niecałego półtora roku istnienia kieleckiego getta zmarło około 4 tys. osób.