Choć Konstytucja 3 maja obowiązywała jedynie przez 14 miesięcy, była ogromnym osiągnięciem Polaków chcących zachować niezależność państwową od zaborców. Była impulsem umożliwiającym rozwój polityczny i gospodarczy Rzeczypospolitej.
Uchwalona 3 maja 1791 roku na Sejmie Wielkim, zwołanym w październiku 1788 r. Regulowała ustrój prawny Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Była pierwszą w nowożytnej Europie i drugą po amerykańskiej na świecie bardzo nowoczesną konstytucją. Wprowadzała przede wszystkim monarchię dziedziczną. Była także perspektywą dla kolejnych przekształceń systemu państwowego, zachowywała strukturę stanową społeczeństwa. To na jej podstawie został przyjęty trójpodział władz na prawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Znosiła liberum veto, wolną elekcję i konfederację.
Już w dwa dni po uchwaleniu Konstytucji dzień 3 maja uznano za święto narodowe. W 1792 r. radośnie obchodzono rocznicę uchwalenia Konstytucji. Jednakże w wyniku rosyjskiej agresji i zdrady targowiczan Konstytucja została obalona, a jej rocznice obchodzone były przez Polaków nielegalnie przez ponad 120 lat zaborów.
Ponownie święto 3 maja zostało przywrócone w kwietniu 1919 r. w II Rzeczypospolitej Polskiej. Niestety zostało zlikwidowane podczas II wojny światowej przez okupantów sowieckich i niemieckich.
Święto 3 maja ponownie zostało oficjalnym świętem narodowym Polaków od 1990 r.
Począwszy od 2007 r. 3 maja jest również świętem narodowym Litwy.