Wakacje to czas odpoczynku, który można spędzić przyjemnie czytając książki. Chcielibyśmy Państwu polecić dziś jedną z zapomnianych nowel Henryka Sienkiewicza: „Hania”. Jest to utwór napisany w roku 1876 jako druga część zbioru zatytułowanego przez Sienkiewicza „Szkice z natury i życia”. Potocznie utwory te nazywamy Małą Trylogią. Cykl ten składa się z nowel: „Stary Sługa”, „Hania” i „Selim Mirza”. Wszystkie trzy część łączy postać Henryka, młodego, polskiego szlachcica. Narracja tych nowel jest utrzymana w formie gawędy, szczególnie w pierwszej części.
Druga część tej trylogii, której tytuł to imię jednej z głównych bohaterek utworu, to „ Hania”. Nowela ta „zdobyła autorowi więcej serc kobiecych, niż mógł sobie wyobrazić”( J. Szczublewski, Żywot Sienkiewicza, Warszawa 1989, s. 26, 37). Hania to dziewczyna, która nie jest bogata, ale znajduje schronienie we dworze. Młody panicz Henryk bierze ją pod swoja opiekę i zakochuje się w niej. Jednak Hania swoje uczucia kieruje w stronę przyjaciela Henryka – Selima Mirzy. Aby dowiedzieć się jak zakończą się te miłosne zawirowania przeczytajcie nowelę sami.
Zakończenie tej opowieści nie jest oczywiste, ale ma pewne powiązanie z obecną sytuacją na świecie. Sienkiewicz doskonale ukazuje życie na polskim dworze, rozterki i wybory młodych ludzi, ale także niepewny los tych, którzy nie są majętni, nie mają rodziny. Pojawia się także ciekawy wątek przyjaźni polsko-tatarskiej. Zarzucano Sienkiewiczowi zbytnią gloryfikację życia szlacheckiego i roli dworu, ale dziś jest to doskonałe przypomnienie tradycji szlacheckiej. Ogromnym atutem tych nowel jest narracja panicza Henryka, która może być bliska młodym osobom, a rozterki miłosne, mimo iż dzieją się w XIX wieku, zawsze czyta się ciekawie. Polecamy tę nowelę młodym i starszym na okres leniej beztroski.