Polskie motocykle

W latach 1956-65 w Polsce było pięć fabryk motocykli, co dawało nam drugie miejsce na świecie pod względem liczby wytwarzanych pojazdów tego typu. Jednym słowem Polska była potęgą w produkcji motocykli. Niestety ta passa już się dawno skończyła. Natomiast pojazdy te cieszą się ogromną popularnością nie tylko u kolekcjonerów, ale wszystkich, tych którzy pamiętaj te czasy, niejednokrotnie swojej młodości. Również wśród młodych pokoleń motocykle te są popularne. Dlaczego? Ponieważ jeździli na nich nasi dziadkowie, ojcowie, ponieważ są łatwe w samodzielnej naprawie, a jazda nimi to prawdziwa przyjemność. Nie dziwi więc fakt, że na portalach aukcyjnych z roku na rok są coraz droższe, a dostanie do nich oryginalnych części graniczy z cudem. Niedawno kultowy, przedwojenny motocykl Sokół 1000 osiągnął na jednej z internetowych aukcji, cenę mieszkania.

Już 11 lat po odzyskaniu niepodległości, w Polsce, której gospodarka i przemysł zostały zniszczone w czasie I wojny światowej, skonstruowano pierwszy polski motocykl Lech. Na przełomie lat 20. i 30. ubiegłego wieku powstały zakłady LECH Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce. Powstanie fabryki możliwe było dzięki inicjatywie przemysłowca Wacława Sawickiego oraz inżyniera Władysława Zalewskiego. Oficjalnie firma powstała 1 stycznia 1929 roku, a już wiosną tego roku motocykle LECH wystawiono na Targach Poznańskich. Choć wygląd i większość rozwiązań konstrukcyjnych były typowe dla okresu, w którym powstały, to jednak kryły kilka bardzo nowoczesnych i oryginalnych rozwiązań. Przede wszystkim użyto stopów lekkich do produkcji bloku silnika i tłoków. Niestety fabryka ta funkcjonowała tylko trzy lata, a motocykla LECH wyprodukowano około kilkadziesiąt sztuk.

Replika motocykla Lech w Opalenicy źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lech_%28motocykl%29#/media/Plik:Motocykl_LECH.jpg

 

Najbardziej znany przedwojenny motocykl to Sokół, produkowany w latach 1934–1939 w Państwowych Zakładach Inżynierii (PZInż) w Warszawie przy ul. Terespolskiej 36. Najlepiej rozpoznawalne to Sokół 600 RT oraz Sokół 1000. Motocykl ten kupowało głownie wojsko, wykorzystując motocykle jako sprzęt łącznikowy, rozpoznawczy, a nawet jako stanowiska ogniowe (wózki z karabinem maszynowym). Przygotowano także gondole towarowe dla Poczty Polskiej, a dla nielicznych odbiorców cywilnych standardowe wózki osobowe. W ręce cywilnych użytkowników trafiła jednak niewielka część produkcji. Szacuje się, że było to najwyżej 15–20% z ok. 3300–3400 wyprodukowanych motocykli. Dziś motocykle te są nie lada gratką dla kolekcjonerów oraz osiągają bardzo wysokie ceny na aukcjach, nawet kilkaset tysięcy złotych.

Sokół 1000 M111 W WOJSKU POLSKIM. LATA 30 źródło: https://www.scigacz.pl/zdjecia/gallery/wiadomosci/2021/07/17/Sokol_1000_czyli_CWS_M111__symbol_polskiego_motocyklizmu/Motocykl_CWS_M111_Sok_l_1000_M111_w_Wojsku_Polskim._Lata_30.jpg.html

 

Także Kielce mogą pochwalić się produkcją motocykli już w okresie międzywojennym. Pierwszy model motocykla SHL, produkowany w latach 1938–1939, opracowany został przez inż. Rafała Ekielskiego w oparciu o brytyjski silnik Villiers 98 cm³, którego produkcję uruchomiono na podstawie umowy licencyjnej. Podwozie SHL 98 skonstruowane było z kształtowników tłoczonych z blachy łączonych śrubami z elementami odlewanymi. Wyprodukowano kilkaset motocykli (być może ponad tysiąc), plan na 1939 rok obejmował 2 tysiące motocykli, lecz dalszą produkcję przerwał wybuch wojny.

Reklama prasowa motocykla SHL z 1939 Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/SHL#/media/Plik:Advertisement_of_motorcycle_SHL_(1939).jpg

 

II wojna światowa nie tylko przerwała produkcję motocykli, ale także została zniszczona infrastruktura produkcyjna, a kadra inżynierska mocna osłabiona. Jednak już w 1948 roku w Kielcach powrócono do produkcji SHL-ki. Wprowadzono do produkcji model SHL 125 – M02 według własnego projektu, opartego na wzmocnionej konstrukcji ramy przedwojennej oraz krajowym silniku S01 o pojemności 125 cm³ (opracowanym w 1946 r. przez Centralne Biuro Techniczne na bazie niemieckiego DKW RT125 dla motocykla Sokół 125 – M01 produkowanego w Warszawie). Po wyprodukowaniu ok. 200 szt., w ramach unifikacji z Sokołem 125 zastąpiony został przez SHL M03 (350 szt.), a od roku 1949 przez SHL M04 (15,5 tys.szt.). W maju 1961 do seryjnej produkcji wprowadzono model SHL M11, który był pierwszym polskim jednośladem z silnikiem klasy 175 cm³. Oprócz nowego silnika S32, wprowadzono takie nowości, jak: zamek kierownicy, tylny bagażnik, cygarowy tłumik, czy też sprzęgło z centralną sprężyną dociskową. W sierpniu 1968 wprowadzono do produkcji całkowicie nową konstrukcję. Był to motocykl SHL M17 Gazela z silnikiem 175 cm³, powstały częściowo jako rozwinięcie prototypowych konstrukcji M14 i M16 opracowywanych w latach wcześniejszych kolejno przez SFM i WFM. ,,Gazela” posiadała innowacyjne w tamtych czasach, poszycie z blachy głęboko tłoczonej. Model ten był produkowany w latach 1968-1970 jako ostatni ze znakiem SHL.

SHL M 11 z przyczepką Niewiadów N31 foto: Karol Ziętal

 

SHL M 11 foto: Karol Ziętal

 

SHL M 11 foto: Karol Ziętal

 

Najdłużej produkowana rodzina motocykli to M06 znane jako WS-ki. Pierwszy motocykl tego modelu powstał w 1953 r., ostatni wykonano w 1985 r. Produkowały go aż trzy zakłady: Warszawska Fabryka Motocykli (WFM), Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku (WSK) i Kieleckie Zakłady wyrobów Metalowych, dawniej Suchedniowska Huta Ludwików (SHL).  Przez dziesięć lat powstało w Świdniku ponad 207 tys. tych maszyn, przez co stał się jednym z najpopularniejszych jednośladów w Polsce. Produkcję WSK M06 kontynuowano w różnych wersjach do początku lat 80. Wśród nich można wymienić wiele modeli należących do tzw. ,,ptasiej” serii: Kraska, Gil, Lelek, czy Bąk.

WSK 125 foto Karol Ziętal

 

WSK 125 foto Karol Ziętal

 

W 1956 roku zaczęto produkować legendę polskich motocykli – Junaka. Był najcięższym motocyklem oraz jedynym motocyklem z silnikiem czterosuwowym produkowanym w PRL. Jego konstrukcja przewyższała wiele motocykli renomowanych światowych firm. Stworzyła go grupa konstruktorów, którzy pamiętali przedwojennego Sokoła i nie mogli się pogodzić z tym, że już nie produkowano tak piennych i ciężkich motocykli w Polsce. Długo zastanawiano się, gdzie produkować ten motocykl. Ostateczni wybór padł na Szczecin, gdzie zachowały się hale fabryki Stoewera, choć bliskość niemieckiej granicy budziła a we władzach PRL niepokój. W 1959 zawodnik Klubu Motocyklowego „Budowlani” z Gdańska Franciszek Stachewicz ustanowił na specjalnie przystosowanym Junaku polski rekord prędkości motocykla. Na poniemieckiej autostradzie Elbląg – Tczew osiągnął prędkość 149,3 km/h. Junak był również bardzo drogi jak na możliwości ówczesnych polskich nabywców. Na przełomie lat 1950/1960 kosztował 24 000 zł (M10 „przejściowy”). Ostatecznie zaś załamanie rynku motocykli ciężkich doprowadziło do zamknięcia produkcji w 1965 r. Motocykle O nazwie Junak Millenium są dziś produkowane w Chinach i Korei, niestety to już nie ten sam motocykl.

 

Junak M10 źródło: https://www.jednoslad.pl/motocykle-prl-junak-m10-polski-harley/

 

Przedstawiłam w tym artykule tylko kilka wybranych modeli polskich motocykli, ale wszystkie produkowane w naszym kraju jednoślady nadal wzbudzają zainteresowanie i sentyment, nie tylko u kupców, ale wszystkich fanów motoryzacji. W tak trudnych momentach naszej historii jak odbudowa kraju po zarówno po I jak i II wojnie światowej, Polska produkowała wspaniałe motocykle, na światowym poziomie. Przedwojenny Sokół czy nawet późniejszy Junak, osiągają bardzo wysokie ceny na aukcjach internetowych. Dziś pozostał nam sentyment i dbanie o te pojazdy, które przetrwały.

Agnieszka Ziętal

Dziękuję mojemu mężowi za pomoc w napisaniu tego artykułu, a przede wszystkim pokazanie piękna polskich motocykli.

 

Źródła: https://www.jednoslad.pl/ranking-top-5-najbardziej-kultowych-polskich-motocykli-i-motorowerow/

Historia produkcji motocykli w Polsce. Część I. – Początki, sanacja, kopiowanie i „niemiecki ślad”

Polska światową potęgą motocyklową – ponad 143 tysiące motocykli wyprodukowanych w jednym roku!