Chyb Władysław

Władysław Chyb ps. „Stefan”, „Wawel”, “Badurak” (1885-bd)

Urodził się 12 listopada 1885 roku we wsi Kołomań w powiecie kieleckim. Pochodził z rodziny ubogich rolników-robotników, związanej z samsonowskim kluczem dóbr rządowych. Podczas rewolucji 1905-1907 cała rodzina działała w Polskiej Partii Socjalistycznej. Władysław od 1905 r. był członkiem PPS, a od 1906 r. PPS Frakcja Rewolucyjna. Prowadził agitację i kolportaż wydawnictw PPS w rejonie Samsonowa i Zagnańska. W 1908 r. został aresztowany i więziony do grudnia tego roku. W latach 1909-1910 był członkiem Lotnego Oddziału Bojowego OB PPS Fr. Rew. Brał udział w wielu akcjach m.in.  w zamachu w Lipie na rotmistrza Władimira Annienkowa, naczelnika kieleckiego gubernialnego zarządu ochrany, a następnie w starciu z policją w Sitkówce koło Kielc. Zagrożony aresztowaniem uciekł na teren Galicji do Krakowa. Do Kongresówki powrócił w sierpniu 1909 r. Brał nadal udział w akcjach bojowych w Zagłębiu Dąbrowskim i w powiecie kieleckim, m.in. w rozbiciu urzędu gminnego w Mniowie 13 XII 1910 r. Ponownie został aresztowany, więziony był w Kielcach, Chęcinach i w Warszawie. 3 grudnia 1911 r. skazano go na 10 lat katorgi. Kare odbywał w Niżnym Nowgorodzie. Zwolniony po rewolucji lutowej 1917 r. wrócił do Kielc. Od 1918 r. ponownie działał w PPS, był członkiem Pogotowia Bojowego PPS. Po ukończeniu szkoły bojowej w Warszawie powrócił do okręgu kieleckiego jako instruktor. W listopadzie 1918 r. wziął udział w rozbrajaniu Austriaków. W grudniu 1918 r. wykonał wyrok sądu PPS z 1909 w Kielcach na rosyjskim szpiclu-prowokatorze. W okresie międzywojennym mieszkał w Kielcach i pracował na kolei jako kierownik pociągów. Od 1921 r. należał do Stowarzyszenia byłych Więźniów Politycznych, a od 1929 r. do SbWP PPS d. Fr. Rew. W 1931 r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości. W czasie II wojny światowej nadal pracował na kolei. Działał w konspiracji KPN (Kadra Polski Niepodległej), a po scaleniu w ZWZ-AK (w wywiadzie). Używał pseudonimu “Badurak”. Od 1940 r. w jego domu przy ulicy Klonowej 3 mieściła się jedna z kieleckich placówek KPN, a od czerwca 1943 r. jeden z ważniejszych punktów kontaktowych AK na terenie Kielc.  Po wojnie należał do ZBOWiD-u. Zmarł po 1966 roku, dokładnej daty nie znamy.