Józef Duda ps. „Andrzej” (1887-1906)
Urodził się 15 stycznia 1887 roku w Kielcach. Z zawodu był robotnikiem młynarskim. Od 1905 r. należał do Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1905-1906 był członkiem Organizacji Techniczno-Bojowej i Organizacji Bojowej w Kielcach. Brał udział w wielu akcjach bojowych m.in. kierował akcją na sklep monopolowy i urząd pocztowy w Chęcinach (4 XI 1905), uczestniczył w rozbiciu urzędu gminnego w Radoszycach (VIII 1906 ) oraz w zamachu na agentów policji w Białogonie (26 IX 1906). W tej ostatniej akcji został ranny. W wyniku zdrady został aresztowany i osadzony w kieleckim więzieniu. Chcąc wymusić na nim nazwiska pozostałych uczestników akcji był torturowany w śledztwie przez funkcjonariuszy ochrany i naczelnika więzienia Mikołaja Greckiego. Mimo ciężkich ran nie wydał jednak nikogo. 28 września 1906 r. wyrokiem sądu polowego pod przewodnictwem generała Aleksandra Pietrowa został skazany na karę śmierci. Następnego dnia o godzinie 6 rano rozstrzelano 19-letniego bojowca na Pakoszu koło cmentarza żydowskiego. W okresie międzywojennym jego grób na cmentarzu nowym w Kielcach był miejscem manifestacji, gdzie czczono pamięć o kieleckich bojowcach poległych w walce z caratem. W 1930 r. Józef Duda został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami.