Jan Jamioł (1921 – b.d.)
Jan Jamioł urodził się 5 maja 1921 roku w Radomicach. Rodzice, Andrzej i Antonina z domu Matys, prowadzili gospodarstwo rolne. Ukończył szkołę podstawową w Radomicach. Jan mieszkał w domu rodzinnym i pomagał z rodzeństwem (bratem Józefem i siostrą Stefanią) w rodzinnym gospodarstwie.
10 stycznia 1945 roku w Radomicach kieleccy żandarmi wraz z gestapo aresztowali kilku mieszkańców wsi, w tym Jana i Józefa Jamiołów. Aresztowani zostali przewiezieni do Kielc. Początkowo trzymani byli prawdopodobnie w siedzibie gestapo. Tam poddani zostali brutalnemu przesłuchaniu. Po ponad dobie radomickich aresztantów przeniesiono do więzienia na Zamkową 3. Bracia Jamiołowie zaraz po dotarciu do Kielc zostali rozdzieleni. Po tygodniowym pobycie Józef Jamioł został zwolniony do domu. Po Janie słuch zaginął. Według rodzinnych wspomnień Jan był delikatnego zdrowia. Józef zawsze twierdził, że był przesłuchiwany w celi obok brata.Dochodziły go krzyki i piski, w których poznał głos Jana. Jęki umęczonego gwałtownie ucichły. Dlatego Józef uważał, że Jana zamęczono w trakcie przesłuchania. Ojciec szukał syna zaraz po wyzwoleniu ale nie udało mu się zdobyć żadnych informacji.
W 1958 roku Andrzej Jamioł skierował sprawę do sądu, o uznanie syna Jana za zmarłego. 11 czerwca 1959 roku, Sąd Powiatowy w Kielcach ogłosił Jana Jamioła za zmarłego i oznaczył chwile jego śmierci na 9 maja 1946 roku.
Jan Jamioł upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.