Wójcik Józef

Józef Wójcik  (1910-1942)

Józef Wójcik urodził się w 1910 r. w Kielcach. Służbę wojskową odbył w Modlinie. Po powrocie  do Kielc ożenił się, miał córkę. We wrześniu 1939 walczył w obronie Modlina, dostał się do niemieckiej niewoli, skąd zbiegł. W czasie wojny by utrzymać rodzinę zajął się nielegalnym handlem . Przywoził  z Chęcin wypiekany nielegalnie biały chleb i sprzedawał go na Rynku. Został aresztowany przez granatowego policjanta zwanego w Kielcach „Misiem” i zaprowadzony do aresztu na ulice Zamkową. W nocy z 4 na 5 sierpnia 1942 roku został zabrany z celi przez gestapowca Rumpla i policjanta „Misia” i postrzelony pod murem więziennym od strony parku. Ciężko ranny zdołał  uciec gdy oprawcy odeszli do więzienia zgłosić strażnikom by zabrali ciało.  Dotarł tylko krzaków w parku przy dzisiejszej ulicy Paderewskiego, gdzie zmarł z ran.  Siostra otrzymała pozwolenie na pochówek do Niemców gdy wyszło na jaw, że został zatrzymany tylko za jeden bochenek chleba i brak dokumentów. Jest pochowany na cmentarzu Nowym w Kielcach.

Po wojnie policjant „Misiu” był sądzony i skazany na karę śmierci za zbrodnie popełnione na Polakach i Żydach.

Józef Wójcik upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.