Edward Krepski ps. “Kruk” (1900-1950)
Urodził się 22 lipca 1900 roku w Stolpcach w dawnym województwie nowogródzkim. Ukończył gimnazjum w Nieświeżu. Jako ochotnik służył w pułku Jazdy Tatarskiej i 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich w latach 1918-1921. Został odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Zasługi, Medalem za wojnę 1918 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Od 1921 r był policjantem w Stołpcach, Lidzie, Nowogródku, Ostrowcu i Pińczowie. Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany do Łucka. W listopadzie 1939 r. powrócił do Pińczowa. W latach 1940 – 1943 był komendantem posterunku policji granatowej w Złotej. Był członkiem Armii Krajowej ps. „Kruk”, kolporterem prasy podziemnej, w domu prowadził nielegalny nasłuch radiowy. Pod koniec lipca 1944 r. wyjechał do Warszawy, gdzie zastało go powstanie. Walczył w rejonie ul. Długiej, Miodowej i Starego Miasta. Po kapitulacji powstania uciekł z transportu do Pruszkowa. Po wojnie oskarżany przez dawnych bandytów o współpracę z Niemcami został osadzony w więzieniu. Dwa postępowania, jedno w Krakowie, a drugie w Kielcach, zostały umorzone po zeznaniach świadków obrony. W trzecim procesie w Kielcach, na który nie dopuszczono świadków, przyznał się do przynależności do Narodowych Sił Zbrojnych w oddziale Władysława Kołacińskiego „ Żbika”. W 1949 r. został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 20 czerwca 1950 r. w więzieniu kieleckim, a ciało pochowano na cmentarzu na Piaskach. Po 65-latach rodzinie udało się odnaleźć grób “Kruka”. Po ekshumacji Edward Krepski został uroczyście pochowany 28 marca 2015 roku na cmentarzu w Kątach Wrocławskich.
Edward Krepski upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.