Wacław Łukomski ps. “Czarny” (1910- 1945)
Urodził się 6 listopada 1910 roku w Wojtyniowie w gminie Bliżyn. Był najstarszym dzieckiem Grzegorza Łukomskiego i Zofii Skrobek. Jako nastolatek był członkiem „Związku Strzeleckiego” i prezesem koła „Związku Młodej Wsi”. Służbę wojskowa zakończył w stopniu kaprala. W 1938 rok ożenił się z Bronisławą z domu Purtak. Małżonkowie rok później zostali rodzicami syna Ryszarda, a w 1941 roku córki Danieli. Od 1934 roku aż do wybuchu wojny Wacław Łukomski pracował jako ślusarz w Wytwórni Węgla Aktywnego w Skarżysku- Kamiennej.
Po wybuchu wojny i aktywnie włączył się w działania konspiracyjne. Od 1940 roku został członkiem ZWZ- AK, podobwód „Morwa”. Przyjął pseudonim „Czarny”. Za zgodą dowództwa ZWZ-AK w 1941 roku objął stanowisko wójta gminy Bliżyn. Łącząc pozorną lojalność wobec okupanta z niesieniem pomocy mieszkańcom gminy, pozostał na stanowisku przez trzy lata.
13 stycznia 1944 roku w wyniku zdrady został aresztowany przez gestapo. Mimo ostrzeżenia Wacław nie zdecydował się na ucieczkę i ukrycie się. Nie chciał narażać najbliższych. Po zatrzymaniu został przewieziony do więzienia na ulicy Zamkowej w Kielcach, a następnie wysłany do KL Gross-Rosen. W tym czasie na świat przyszło trzecie dziecko Wacława i Bronisławy. Łukomski nigdy nie zobaczył syna. W liście z obozu poprosił o nadanie chłopcu imienia Andrzej.
Wacław Łukomski większą część niewoli spędził w podobozie Fünfteichen, pracując w zakładach zbrojeniowych Krupp- Berta Werke. Według świadka – Józefa Ciesielskiego, Wacław Łukomski zmarł w wyniku skrajnego wycieńczenia po 100 kilometrowym marszu śmierci z Fünfteichen do Gross-Rosen. Nie jest znana dokładna data jego śmierci. Dopiero 10 lipca 1947 roku Sąd Grodzki w Skarżysku- Kamiennej uznał Wacława Łukomskiego za zmarłego 31 stycznia 1945 roku.
Na podstawie biogramu opracowanego przez syna – Andrzeja Łukomskiego.
Wacław Łukomski upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.