Tadeusz Pańszczyk (1922-1941)
Urodził się 12 grudnia 1922 roku w Kielcach. Był synem Jana i Marianny Pańszczyków. Jego ojciec miał duże gospodarstwo ogrodnicze przy ulicy Polnej w Kielcach.
Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 r. uciekł do wojska aby walczyć o Polskę. Po powrocie wraz z ojcem i bratem działał w konspiracji. 10 lutego 1941 roku został aresztowany przez gestapo wraz z ojcem w akcji wymierzonej w struktury kieleckiego Związku Walki Zbrojnej. Osadzono ich w więzieniu kieleckim przy ul. Zamkowej.
„10 lutego 1941 roku do domu wpadli Niemcy. – Wracałam po południu ze szkoły, nauka była w różnych miejscach, bo szkołę wyrzucono z budynku przy Kościuszki. Widziałam Niemców. Chciałam biec, ostrzec, ale nie mogłam nic zrobić. Zabrali ojca i młodszego brata, jak stali, bez ubrań” – wspominała Zofia Bała, siostra Tadeusza Pańszczyka.
Po dwóch miesiącach został wraz z ojcem wywieziony transportem z 5 kwietnia 1941 r. do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz. Miał numer więźniarski 13117. Zginął w tym samym roku 1941 w wieku 19 lat.
Jego ojciec Jan Pańszczyk zmarł w obozie 16 października 1941 r. załamany po śmierci syna.
Tadeusz Pańszczyk upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.