Podolski Ignacy


Ignacy Podolski (1900-1943)

Urodził się 27 stycznia 1900 roku w Kielcach w rodzinie Jana i Franciszki z Leżańskich. Był jednym z pięciorga rodzeństwa. Ojciec Ignacego był legionistą Piłsudskiego, odznaczonym krzyżem Virtuti Militari. Również jeden z braci Ignacego – Władysław walczył w Legionach (zmarł 29.10.1914 roku). Ignacy przeszedł szlak bojowy 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Był internowany w więzieniach w Szczypiornie i Łomży. Odznaczony został Krzyżem Niepodległości i Krzyżem I Brygady Legionistów Polskich.

Przed II wojną światową przez krótki czas mieszkał we Lwowie, gdzie pracował w Policji Kryminalnej. Po powrocie do Kielc pracował jako księgowy Ubezpieczalni Społecznej. W wieku 20 lat poślubił Zofię Miszczyk. Małżonkowie mieli czworo dzieci: Zdzisława, Helenę, Jerzego i Wiesława.

Początek niemieckiej okupacji spędził w Łucku gdzie uciekł z najstarszym synem Zdzisławem. Po powrocie do Kielc w 1940 roku włączył się w pracę konspiracyjną. Został aresztowany i rozstrzelany podczas publicznej egzekucji przed kościołem św. Wojciecha w Kielcach 18 listopada 1943 roku. Po wojnie ciało zostało ekshumowane i pochowane na Cmentarzu Partyzanckim w Kielcach.

W ramach aresztowań osób podejrzanych o konspiracyjną działalność został zatrzymany przez Niemców także brat Ignacego – Stanisław Podolski (ur. 27 stycznia 1909 r. w Kielcach). Aresztowanych osadzono w więzieniu na Zamkowej. Po przesłuchaniach część zatrzymanych rozstrzelano w publicznych egzekucjach w mieście i okolicy. 24 października 1943 r. stracono 10 osób na Słowiku.  Wśród nich był Stanisław Podolski.

Ignacy Podolski upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.