Piotr Wiślicki ps. „Wytrwały” (1889-1966)
Urodził się 21 lipca 1889 roku w Warszawie. W 1897 r. rodzina Wiślickich przeniosła się do Kielc. Tutaj rozpoczął naukę w Rządowym Gimnazjum Męskim.
Od 1904 r. należał do Polskiej Partii Socjalistycznej. Zajmował się kolportażem wydawnictw partyjnych. Został zatrzymany w trakcie masowych aresztowań pod koniec kwietnia 1908 r. Przez sześć miesięcy przebywał w więzieniu kieleckim. W listopadzie 1908 r. wyjechał do Warszawy, gdzie podjął pracę w redakcji „Kuriera Polskiego”. Spotkał tam przypadkowo rotmistrza W. Annienkowa, który przeniósł się z Kielc po zamachu na J. Sytina. Annienkow zaproponował mu współpracę z żandarmerią carską. Aby nie być zmuszonym do odmowy i związanych z nią represji, powrócił w 1911 r. do Kielc. Po zawarciu związku małżeńskiego w 1912 r. pracował w kantorze drukarni S. Święckiego, a jego żona prowadziła przy ul. Ruskiej (obecnie Sienkiewicza) sklep z materiałami piśmienniczymi. W 1913 r. w przededniu 1 Maja w jego mieszkaniu przeprowadzono rewizję, po której skazano go na 200 rubli grzywny za posiadanie druku pieśni „Jeszcze Polska nie zginęła”.
Od 1915 r. znów działał w PPS, w latach 1917-1918 jako członek Lokalnego Komitetu Robotniczego PPS w Kielcach. Był działaczem Komitetu Narodowego w Kielcach (1915-1917), a potem Pomocniczego Komitetu Wojskowego (1917), członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (1916-1918) oraz Towarzystwa „Piechur”.
Sklep żony, prowadzony pod firmą „Piotr Wiślicki”, był jednym z głównych punktów dystrybucji nielegalnych wydawnictw niepodległościowych na terenie byłej guberni kieleckiej. Od 1916 r. sprowadzał tanie wydawnictwa popularne Towarzystwa „Czytaj”, które miało na celu szerzenie oświaty, wydając książki dla sfer mniej zamożnych. Jego księgarnia istniała nieprzerwanie do 1950 r.
W okresie międzywojennym pracował jako urzędnik w Państwowym Banku Rolnym. Był aktywnym członkiem PPS, pełniąc wiele funkcji m.in. skarbnika i sekretarza OKR PPS. Jako zwolennik jednolitego frontu popierał współpracę PPS z KPP. Będąc radnym Rady Miejskiej Kielc w latach 1928-1935 wielokrotnie krytykował politykę rządów sanacyjnych. Współorganizował w 1925 r. kieleckie koło Stowarzyszenia byłych Więźniów Politycznych, a następnie był członkiem zarządu i skarbnikiem organizacji oraz czł. Sądu Honorowego SbWP. W połowie lat 30. był także przewodniczącym Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. 20 stycznia 1931 r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Jego losy w czasie okupacji niemieckiej nie są znane. Po wojnie należał do PPS i PZPR. Był również członkiem ZBOWiD. Od 1961 r. pisał wspomnienia pt. „Z moich walk o niepodległość i socjalizm”. Zmarł 21 listopada 1966 roku w Kielcach.
Artur Szlufik
Źródło: Kieleccy Bohaterowie 1905-1907. Relacje Jana Partyki, Piotra Wiślickiego i Cecylii Stodółkiewicz-Fiołek, oprac. B. Szabat i M. Nowak, Kielce 2003.