Franciszek Kotarba (1847-1917)
pochodził ze Świątnik Górnych pod Krakowem. Uczeń Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Był w oddziale mjr. Rębajły. Ranny w prawą nogę w bitwie pod Jeziorkiem. Z pola bitwy przewieziony do nowo powstałego lazaretu w Bodzentynie. Zabieg usunięcia kuli przeprowadził dr Łuszczkiewicz z Kielc. Kolejny lekarz Wł. Stankiewicz z Warszawy poddał go operacji amputowania prawej nogi. Jako inwalida pozostawał w Bodzentynie do momentu zlikwidowania lazaretu i ewakuowania jego pacjentów do szpitala w Kielcach (czasowo do Buska). W Bodzentynie, mimo, że był poddanym austriackim, złożył w obecności płk. Jabłońskiego przysięgę lojalności (22.05.1864). Po krótkim pobycie w kieleckim więzieniu został uwolniony i wydalony do Galicji.
W latach 1902-1906 pracował jako kasjer w prywatnej firmie we Lwowie. Później mieszkał wraz z synem oraz wnukami Adolfem i Stefanem w Podgórzu do czasu wstąpienia ich w szeregi I Brygady J. Piłsudskiego. W rodzinnej miejscowości znany był pod przezwiskiem „Opita”. Zapraszano go na obchody rocznicowe powstania 1863r. Jako starzec znalazł schronienie w krakowskim przytulisku Weteranów 1863r.
Ewa Działowska
biogram pochodzi z książki:
Jan Kulpiński, Od miasteczka Bodzentyn do wsi Kutery 22/23.01.1863-22.04.1864. Wybrane bitwy i potyczki 1863-1864 w Górach Świętokrzyskich, Bodzentyn 2012, s. 139
Jego nazwisko jest również ujęte:
https://swiatniki.wordpress.com/tag/franciszek-kotarba
