Stefan Fąfara ps. “Dan” (1916-1945)
Urodził się 1916 r. we wsi Szałas, gdzie ojciec był gajowym. Uczył się w szkole podstawowej w Bodzentynie. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Bodzentynie został elewem orkiestry wojskowej 4. Pułku Piechoty Legionów w Kielcach, grał na klarnecie i fagocie. Z orkiestry trafił szkoły podoficerskiej II dywizji 4.P.P. Leg. We wrześniu 1939 r. w stopniu kaprala trafił na front wojenny w okolice Warszawy. W bitwie pod Ołtarzewem,13 września został ciężko ranny, z niewyleczoną raną postrzałową w listopadzie 1939 r. wrócił do domu. Nawiązał kontakty konspiracyjne, prowadził działalność konspiracyjno – rozpoznawczą, m.in. na terenie Skarżyska, znalazł się wśród organizatorów oddziału dywersyjnego AK “Wybranieccy” (w lutym 1943 r. przyjął pseudonim „Dan”). W listopadzie 1944 r. został aresztowany przez Niemców podczas obławy w Wilkowie. Miał przy sobie fałszywą kennkartę na nazwisko Stefan Faust. Z więzienia w Kielcach został wywieziony do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Był jednym z uczestników tzw. wielkiej ucieczki z Gross Rosen. Ostatnia informacja z obozu, datowana na 17 grudnia 1944 r., dotarła do rodziców dopiero po kilku latach. Środowisko „Wybranieckich” przyjęło jako datę śmierci “Dana” 5 stycznia 1945 r.
Stefan Fąfara upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.