Antoni Gumuła (1886-1929)
Urodził się 10 stycznia 1886 roku w Ćmińsku w powiecie kieleckim. Był synem Antoniego i Marianny. Pochodził z rodziny chłopskiej. Pracował zarobkowo od dzieciństwa. W 1903 r. wstąpił do koła Polskiej Partii Socjalistycznej w Ćmińsku. Był kolporterem nielegalnych wydawnictw PPS. Od października 1905 r. należał do Organizacji Techniczno-Bojowej PPS.W okresie Republiki Samsonowskiej w dniach 26-30 XII 1905 r. wziął udział z oddziałem bojowym OTB PPS Józefa Sałaty w niszczeniu carskich urzędów i instytucji oraz rozbrajaniu policji i leśników. Podczas likwidacji „republiki” przez karną ekspedycję wojskowo-policyjną został aresztowany i pobity (2 I 1906). Przez dwa lata był więziony w Kielcach i w X Pawilonie Cytadeli warszawskiej. 3 VII 1907 r. został skazany na 20 lat katorgi, a w kolejnym procesie 3 IX 1908 r. ponownie na 20 lat katorgi. Zwolniono go po rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji. Powrócił do kraju ciężko chory na gruźlicę, której nabawił się w więzieniu. W okresie międzywojennym mieszkał w Kielcach, gdzie był woźnym Kasy Chorych. W latach 1918-1929 należał do PPS. Zmarł 2 marca 1929 roku w Kielcach. W 1931 r. Antoni Gumuła pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami.