Irena Kordiaczyńska-Święcka ps. „Dora”, „Irena” (ok. 1886-bd)
Urodziła się około 1886 roku. Mieszkała w Kielcach. Z zawodu była bibliotekarką. W latach 1905-1908 prowadziła w mieście kursy dla analfabetów. Od 1905 r. należała do Polskiej Partii Socjalistycznej i do Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Kielcach. Była agitatorką i prelegentką na zebraniach kół PPS. Biblioteka, w której pracowała, służyła jako lokal konspiracyjny. Od grudnia 1906 r. należała do PPS Frakcja Rewolucyjna, a od pocz. 1907 r. do OKR tej partii w Kielcach. Pracowała też jako „technikierka” w Organizacji Bojowej PPS Fr. Rew. Przenosiła broń przed akcjami bojowymi i po nich, m.in. w czasie zamachów na Piotra Kononowa i Michała Wiszniewskiego. Opiekowała się składem broni u Antoniego Solnicy. W maju 1908 r. została aresztowana i osadzona w więzieniu w Kielcach. Warszawska Izba Sądowa skazała ją na wieczne zesłanie na Syberii. Nie znamy dalszych jej losów i daty śmierci.