Stanisław Kozera ps. “Bogdan” (1920-1944)
Urodził się w 1920 r. we Wzdole. Był harcerzem wychowywanym w szacunku i miłości do Ojczyzny. Po szkole powszechnej rozpoczął naukę w Wojskowej Szkole Małoletnich nr 3 w Nisku. Szkolenie ukończył tuż przed wybuchem wojny. We wrześniu 1939 r. walczył w szeregach 2. Pułku Strzelców Podhalańskich jako instruktor ciężkich karabinów maszynowych. Został odznaczony Krzyżem Walecznych. Dostał się do niewoli sowieckiej, trafił do obozu jenieckiego w Żytomierzu. Po wymianie jeńców między Niemcami a Sowietami został przewieziony do stalagu w Rzeszy, skąd uciekł i dotarł do swojej rodzinnej wsi. Był ścigany przez żandarmerię i gestapo. Wstąpił do Armii Krajowej, od wiosny 1943 r. dowodził plutonem strzelców w oddziale „Wybranieckich”. Miał pseudonim „Bogdan”. Mianowany został do stopnia podporucznika. W listopadzie 1944 r. jego grupa został okrążona przez Niemców w Wilkowie. Wraz z „Danem”- Stefanem Fąfarą dostał się niewoli. W więzieniu przy ul. Zamkowej był poddawany nieludzkim torturom, mimo to nikogo nie wydał, nie podał swojego prawdziwego imienia i nazwiska. W końcu listopada został rozstrzelany. Miejsce jego pochówku nie jest znane.
Stanisław Kozera upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.