Ojciec Paweł Kulawy (1877-1941)
Urodził się 24 czerwca 1877 roku w Leśnicy na Śląsku Opolskim. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w scholastykacie prowincji niemieckiej w Hunefeld (1897 – 1903). W 1902 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W 1903 r. wyjechał do Kanady, gdzie otrzymał swoją pierwszą obediencję. Był pierwszym kapłanem polskim w prowincji Alberta. W 1921 r. wrócił do Polski. Głosił misje ludowe w Krotoszynie, w Krobi i Lublińcu. W 1925 r. został mianowany superiorem scholastyku w Obrze. Od 1936 r. przebywał w klasztorze na Świętym Krzyżu. Po zajęciu klasztoru przez Niemców zamieszkał na plebanii w Nowej Słupi. Około 22 lipca 1941 r. prawdopodobnie na skutek denuncjacji, gestapo wpadło do kościoła i wyciągnęło o. Pawła z konfensjonału, gdy słuchał spowiedzi. Aresztowanego osadzono w więzieniu kieleckim, gdzie już wcześniej przebywał jego rodzony brat o. Jan Kulawy i o. Jan Pawołek. Obaj byli stosunkowo dobrze traktowani, natomiast o. Paweł był maltretowany. Po kilku dniach, 30 lipca 1941 r. wszyscy trzej zostali przewiezieni na dworzec kolejowy w Kielcach. Tutaj związano im drutem ręce do tyłu i kazano czekać na klęczkach, aż przyjedzie pociąg do KL Auschwitz. Ojciec Paweł miał numer obozowy 19082. Zginął 30 sierpnia 1941 roku po miesiącu pobytu w obozie.
O. Paweł Kulawy upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.