Pawołek Jan

Ojciec Jan Pawołek (1882-1941)

Urodził się 10 lipca 1882 roku w Popielowie Starym (Alt Poppelau) koło Opola. W 1903 r. złożył śluby wieczyste i otrzymał kolejny numer oblacyjny 2422 w Hunefeld w Niemczech. Głosił misje wśród Polaków w Westfalii i Nadrenii. W 1919 r. działał w Piekarach Śląskich, następnie w Krotoszynie oraz w Krobi. W 1926 r. został wybrany delegatem na Kapitułę Generalną w Rzymie. Od 1927 r. pełnił funkcję superiora scholastykatu w Krobi. W 1934 r. został mianowany dyrektorem tymczasowej rezydencji oblackiej w Katowicach, a w sierpniu 1939 r. superiorem domu prowincjalnego z siedzibą w Poznaniu. W dniu 17 października 1939 r. gestapo naszło dom oblatów i nałożyło na jego mieszkańców areszt domowy. 8 stycznia 1940 r. deportowano ich do klasztoru salezjanów w Lądzie koło Konina. W czerwcu 1941 r. ojciec Pawołek został zwolniony z nakazem wyjazdu do Generalnego Gubernatorstwa. Zamieszkał w klasztorze na Świętym Krzyżu.  18 lipca 1941 r. został aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu kieleckim. 30 lipca 1941 r. wraz z ojcami oblatami ze Świętego Krzyża Janem i Pawłem Kulawym został wywieziony do KL Auschwitz. Miał numer obozowy 190035. Zginął 13 listopada 1941 roku.

Fotografia ze zbiorów Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.

O. Jan Pawołek upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.