Piotr Pecel (1927-1949)
Urodził się 23 lutego 1927 roku w Kielcach. Był synem Franciszka i Apolonii z domu Dziewięcka. Miał pochodzenie robotnicze. W czasie okupacji niemieckiej prawdopodobnie nie należał do żadnych organizacji konspiracyjnych. Po wojnie mieszkał przy ulicy Okólnik 27 w Kielcach. Pracował dorywczo u prywatnych właścicieli.
Był członkiem grupy niepodległościowej działającej na terenie gminy Łopuszno, którą dowodził i zorganizował w lipcu 1947 r. Jan Wosiński. Według dokumentów UB była to „banda terrorystyczno-rabunkowa o zabarwieniu po NSZ-owskim i pod wpływem ideologii PSL”. Po kilku akcjach grupa została rozpracowana przez MO i WUBP. 6 sierpnia 1948 r. UB aresztowało Pecela. Osadzono go w więzieniu kieleckim. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 28 października 1948 roku Piotr Pecel został skazany na karę śmierci. Prezydent Bolesław Bierut z prawa łaski nie skorzystał. 28 stycznia 1949 roku Piotr Pecel razem ze swoim dowódcą Janem Wosińskim zostali wywiezieni z kieleckiego więzienia do lasu w Zgórsku, gdzie o godzinie 6.30 wykonano na nich egzekucję. Zakopano ich w dole śmierci.
W grudniu 2015 r. członkowie Fundacji „Niezłomni” odnaleźli szczątki Piotra Pecela i Jana Wosińskiego w jednej jamie grobowej w lesie w Zgórsku. 2 lutego 2019 r. odbył się ich uroczysty pogrzeb w kościele garnizonowym w Kielcach, a ciała spoczęły na cmentarzu w Cedzynie.