Kazimierz Śliwa ps. “Strażak 2” (1925-2015)
Urodził się 22 listopada 1925 roku w Katowicach w rodzinie inteligenckiej. Uczył się początkowo w Kielcach, a w 1939 r. ukończył I klasę Gimnazjum i Liceum im. T. Kościuszki w Kaliszu. Ostatnie przedwojenne wakacje spędził we wsch. Małopolsce, tam zastał go wybuch wojny i wkroczenie Rosjan na tereny Polski.
W czerwcu 1940 r. został wywieziony z rodziną ze Lwowa w głąb Rosji w okolice Archangielska. Tam mimo młodego wieku niewolniczo pracował przy wyrębie lasu. Po podpisaniu układu Sikorski – Majski został „amnestiowany” w styczniu 1942 r. Wyjechał do Uzbekistanu i w lipcu wstąpił do Armii Polskiej gen. W. Andersa z przydziałem do 15 pp 5 DP w Dżałał-Abad. Z armią ewakuował się do Iranu, gdzie 15.08.1942 r. przeszedł pod dowództwo brytyjskie. Już w Iraku K. Śliwa został przydzielony do baonu „Wilków” w Wileńskiej Brygadzie 5 DP. W styczniu 1943 r. wyruszył do Anglii drogą dookoła Afryki. Na Wyspy Brytyjskie dotarł 30.03.1943 r. Tutaj zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł szkolenie w zakresie radiotelegrafii, działań dywersyjnych oraz skoków spadochronowych. W październiku 1943 r. został przerzucony do ośrodka cichociemnych w Ostuni we Włoszech.
Zrzutu do kraju dokonano w nocy z 21 na 22 września 1944 r. w ramach operacji „Przemek 1”. K. Śliwa został zrzucony na placówkę odbiorczą krypt. „Rozmaryn” w okolicy wsi Czaryż koło Secemina.
“Strażak 2” po przyjęciu cichociemnych na placówce “Rozmaryn” (22 września 1944 r.)
Plutonowy łączności „Strażak 2” jako radiotelegrafista został przydzielony do 2 DP AK w okręgu radomsko – kieleckim. Po dekoncentracji akcji „Burza” służył w 3 Pułku Piechoty Legionów AK, którym dowodził kpt. Antoni Heda „Szary”. W oddziale leśnym obsługiwał radiostację nr 46, później od 13 grudnia 1944 r. przeniósł się ze sprzętem wraz z por. A. Świtalskim „Marianem” na melinę do Chlewisk. Utrzymywał łączność pomiędzy niezdemobilizowaną częścią 3 pp Leg., a Komendą Okręgu oraz bazą w Brindisi we Włoszech i Londynie.
Kazimierz Śliwa (stoi pierwszy od prawej) przed leśniczówką “Cecylia” w lasach chlewiskich.
Po rozwiązaniu AK pozostał w konspiracji. Na początku marca 1945 r. otrzymał rozkaz przerwania łączności i ukrycia radiostacji. Wówczas wyjechał do Skarżyska, gdzie przez krótki okres mieszkał. Już 22 marca 1945 r. na dworcu kolejowym Skarżysko-Kamienna został aresztowany przez UB. Osadzono go w więzieniu przy ul. Zamkowej w Kielcach. 23 maja 1945 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w Łodzi na sesji wyjazdowej w Kielcach skazał K. Śliwę na karę śmierci za przynależność do AK. Pomimo tego wyroku dowódca Okręgu Wojskowego w Łodzi gen. B. Zarako – Zarakowski zmienił karę śmierci na 10 lat więzienia, co ostatecznie w dniu 6 czerwca 1945 r. zatwierdził WSO. Kiedy oddział Antoniego Hedy „Szarego” rozbijał więzienie kieleckie w nocy z 4 na 5 sierpnia 1945 r., K. Śliwy nie było wśród uwolnionych więźniów, jego cela nie została otwarta. Sam „Strażak 2” tak wspominał akcję swojego dowódcy:
„ Widziałem go przez okno celi, jak dyryguje ludźmi z dziedzińca. Wysadzali w powietrze kolejne drzwi i właśnie kiedy podeszli pod moje, zabrakło im ładunków.”
W Kielcach pozostał do października, kiedy przewieziono go do więzienia w Rawiczu. Amnestia w 1947 r. przyniosła mu złagodzenie kary do 5 lat. Dzięki staraniom ojca został zwolniony z więzienia 1 czerwca 1948 r.
W 1949 r. zamieszkał w Gdańsku. Nie mógł znaleźć zatrudnienia z powodu swej przeszłości wojennej i wyroku. Dopiero w 1950 r. rozpoczął pracę w firmie budowlanej jako elektromonter. W 1952 r. po kursach wieczorowych dla dorosłych ukończył Liceum Techniczne, zdał maturę i uzyskał tytuł technika elektryka. W latach 1958-1964 studiował wieczorowo na Politechnice Gdańskiej, uzyskując dyplom inżyniera elektryka. Od 1964 r. był kierownikiem warsztatów elektrycznych w Okręgowych Zakładach Gazownictwa w Gdańsku. W 1981 r., rekomendowany przez załogę, został dyrektorem Zakładów Gazyfikacji Bezprzewodowych w Gdyni i funkcję tę pełnił do przejścia na emeryturę w 1986 r.
Kazimierz Śliwa był członkiem założycielem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Od 1989 do 1997 roku pełnił funkcję prezesa Zarządu Okręgu Pomorskiego ŚZŻAK. W roku 2008 otrzymał tytuł Honorowego Prezesa Z.O. Pomorskiego ŚZŻAK.
Zmarł 23 października 2015 roku w Gdańsku.
Major K. Śliwa był odznaczony między innymi: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem AK, Medalem „Pro Memoria” i „Pro Patria”, War Medal i Defence Medal (Wlk. Brytania).
Artur Szlufik
Źródło: Kazimierz Śliwa ps. “Strażak 2”, Śladami cichociemnych, “Zeszyty Kombatanckie”, Z. 35