Stanisław Wojtarowicz (1897-1941)
Urodził się w 1897 roku. W czasie I wojny światowej walczył w II Brygadzie Legionów Polskich pod dowództwem gen. J. Hallera.
Miał żonę Ludwikę z domu Stecka i dwoje dzieci : Marię (ur. 1926 r.) i Edwarda (ur. 1929 r. w Starych Nowosiółkach k. Nowogródka).
Wojtarowiczowie byli nauczycielami początkowo na Kresach, a później w Mroczkowie k. Skarżyska-Kamiennej. Przybyli tu z zadaniem ukończenia budowy szkoły. W 1936 r. Stanisław został kierownikiem Szkoły Powszechnej w Mroczkowie.
Z powodu kontuzji odniesionej w czasie I wojny nie został powołany do wojska w 1939 r. Po klęsce wrześniowej rozpoczął działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej. Nawiązał kontakty z oddziałami wojskowymi, które nie złożyły broni i organizował im zaplecze walki. Starał się o cywilne ubrania, gromadził broń i amunicję oraz przygotowywał miejsca tymczasowego postoju. Zaangażował się w pomoc dla oddziału mjr. H. Dobrzańskiego „Hubala”. Gościł go nawet krótko w czasie przemarszu przez Mroczków i Odrowąż na przełomie marca i kwietnia 1940 r. W swojej miejscowości zorganizował „piątkę” konspiracyjną ZWZ.
O jego konspiracyjnej działalności dowiedzieli się Niemcy. We wrześniu 1941 r. został aresztowany przez gestapo. Podczas rewizji w szkole w Mroczkowie, gdzie miał mieszkanie, Niemcy znaleźli ukrytą w piwnicach broń. Przewieziono go wraz z innymi zakładnikami do Kielc. Osadzony w więzieniu kieleckim przeszedł ciężkie śledztwo. Pobity i zmaltretowany zmarł 11 grudnia 1941 roku w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach. Został pochowany na cmentarzu w Odrowążu.
Stanisław Wojtarowicz upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.