Wrębiakowski Wacław

Wacław Wrębiakowski ps. „Korsarz” (1912-1982)

Urodził się 31 maja 1912 roku w Czeladzi w województwie śląskim. Służbę wojskową odbył w marynarce wojennej i uzyskał stopień starszego mata. W 1937 r. zamieszkał w Skarżysku – Kamiennej i rozpoczął pracę w PKP.

W 1940 r. złożył przysięgę przed Józefem Glejzerem ps. „Wujek”. W czerwcu 1944 r. zagrożony aresztowaniem, skierowany został przez organizację do oddziału Mieczysława Zasady „Wrzosa”. Następnie znalazł się w 1 kompanii I batalionu 3 pp Legionów AK, w której został dowódcą drużyny. W oddziale pozostał do końca listopada 1944 r.

Ukrywał się do 17 stycznia 1945 r. utrzymując stały kontakt z żołnierzami i z dowódcą A. Hedą „Szarym”. Po wkroczeniu wojsk sowieckich podjął ponownie pracę na PKP, ale nie ujawnił się. Prowadził działalność konspiracyjną w organizacji „NIE”, później w „WiN”.

3 sierpnia 1945 r. na rozkaz A. Hedy „Szarego” zebrał swoją drużynę i udał się na koncentrację do wyznaczonego miejsca w lasach suchedniowskich. W nocy z 4 na 5 sierpnia wziął udział w rozbiciu więzienia UB w Kielcach. Dostał przydział do grupy szturmowej, która dowodzona przez por. Włodzimierza Dalewskiego ps. „Szparag” miała bezpośrednio opanować więzienie.

31 maja 1949 r. został aresztowany przez UB. Był oskarżony o udział w nielegalnej organizacji „WiN” na terenie Skarżyska-Kamiennej, napad na więzienie w Kielcach, zamach na żołnierzy WP i nielegalne posiadanie broni. Po siedmiomiesięcznym śledztwie został skazany na 15 lat więzienia i pozbawienie praw publicznych na okres 5 lat. Był więziony w Kielcach, Wronkach, Rawiczu i Raciborzu.

W grudniu 1956 r. na mocy amnestii został zwolniony. Po wyjściu na wolność powrócił do pracy w PKP. Lata spędzone w więzieniu zniszczyły jego zdrowie. Zmarł 26 czerwca 1982 roku i został pochowany na cmentarzu w dzielnicy Zachodnie w Skarżysku-Kamiennej.

Wacław Wrębiakowski „Korsarz” za swoją działalność został odznaczony Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Armii Krajowej i Krzyżem Walecznych oraz awansowany do stopnia podporucznika.

Artur Szlufik

Źródło: D. Suchorowska, Rozbić więzienie UB! Akcje zbrojne AK i WiN 1945-1946, Łomianki 2010.