Żetycki Ewaryst Jerzy

Ewaryst Jerzy Żetycki ps. „Andrzej” (1912-1942)

Urodził się 26 października 1912 roku w Wolicy koło Stopnicy. Rodzice, Konstanty i Maria z domu Szunke wychowali swojego syna w miłości do Ojczyzny. Ewaryst ukończył kieleckie gimnazjum im. M. Reja, po szkole wstąpił do wojska. W 1933 roku zakończył służbę w 4 pp Leg. W 1937 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy.

W latach 1934-1940 pracował jako urzędnik skarbowy w Jędrzejowie. Po ślubie z kielczanką Ireną Nowicką małżonkowie zamieszkali w Kielcach przy ulicy Chęcińskiej 13.

Od początki okupacji hitlerowskiej Ewaryst działał w konspiracji. W stopniu kapitana AK , w styczniu 1941 roku został przeniesiony do Radomia. Objął tam funkcję pierwszego szefa II referatu Obwodu Radomskiego ZWZ-AK. W wielu wspomnieniach, m.in. płk. Józefa Teligi, Ewaryst Żzetycki opisywany jest jako operatywny i bardzo zdolny organizator.

Zginął 23 września 1942 roku na stacji kolejowej w Rożkach koło Radomia. Został zastrzelony przez Niemców w trakcie kontroli dokumentów, gdy sześciu zołnierzy konspiracji jechało pociągiem z bronią by wykonać wyrok na zdrajcy i szpiclu „Relampago”.

Ewaryst Żetycki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virituti Militari V kl.

9 listopada 1948 roku jego szczątki zostały ekshumowane i przeniesione na Cmentarz Partyzancki w Kielcach.

Ewaryst Żetycki upamiętniony jest na Murze Pamięci OMPiO.