Tadeusz Chojnacki ps. „Dan” (1923-1945)
Urodził się 14 stycznia 1923 roku w Marcinkowie gmina Wąchock powiat Iłża. Był synem Władysława i Marianny z domu Kozubek. Przed wojną rozpoczął naukę w Technikum Mechanicznym w Radomiu. Podczas okupacji ukończył dwie klasy szkoły mechanicznej.
Wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec zbiegł i od stycznia 1943 r. ukrywał się w Skarżysku-Kamiennej pod fałszywym nazwiskiem Edward Kozub. Potem pracował jako dyżurny ruchu kolejowego w Kozłowie.
Jesienią 1944 r. Tadeusz Chojnacki dołączył do Brygady Świętokrzyskiej Narodowych Sił Zbrojnych. 24 listopada został przydzielony do I batalionu 204 pp., a następnie do kampanii telegraficznej.
Po przeszkoleniu spadochronowym został zrzucony do kraju 22/23 marca 1945 r. w grupie Zygmunta Rafalskiego „Sulimczyka”. Po wylądowaniu wraz z dowódcą dotarł do Wierzbicy. Krótko przebywał w oddziale NSZ S. Sikorskiego „Jaremy”. Następnie udał się do domu rodzinnego w Skarżysku-Kamiennej, jednocześnie podając ten adres jako miejsce kontaktu skoczków. W kwietniu 1945 r. spotykali się z nim żołnierze z patroli „Sulimczyka” i Władysława Stanisława Stefańskiego „Szczerby”.
14 kwietnia 1945 r. „Dan” został aresztowany w Skarżysku i osadzony w więzieniu kieleckim. 27 października 1945 r. przewieziono go do Warszawy. 9 listopada 1945 r. został skazany wraz z Marianem Sikorskim przez Sąd Wojskowy Okręgu Warszawskiego na karę śmierci, zatwierdzoną przez Najwyższy Sąd Wojskowy. Tadeusz Chojnacki został stracony 4 grudnia 1945 r. w więzieniu mokotowskim.
Źródło:
Czesław Brzoza, Ludzie Brygady. Noty biograficzne oficerów i żołnierzy Brygady Świętokrzyskiej Narodowych Sił Zbrojnych, Kraków 2015.
Dariusz Węgrzyn, „Tam i z powrotem”. Skoczkowie spadochronowi oraz grupy piesze Brygady Świętokrzyskiej i ich powrót do kraju w początkach 1945 r. [w:] Polskie Oddziały Wartownicze przy armii amerykańskiej w latach 1945-1989, oprac. zbiorowe pod red. M. Mazanek-Wilczyńskiej, P. Skubisza, H. Walczaka, Szczecin 2016.