Andrzej Kujawski (1841-1937)
Urodził się w 1841 roku i pochodził z Gorlic.
Brał udział w powstaniu styczniowym 1863 r. Wraz z ochotnikami z rodzinnych stron dołączył do oddziału dowodzonego przez Jana Popiela ps. „Chościakiewicz”. Uczestniczył w walkach na ziemi sandomierskiej. W przegranej bitwie pod Komorowem 20 czerwca 1863 r. został ranny w nogę i dostał się do niewoli rosyjskiej. Był więziony w Kielcach i Iwanogrodzie, a następnie zesłany w głąb Rosji.
Po kilku latach powrócił do rodzinnego miasta, gdzie był mistrzem powroźniczym.
Podczas bombardowania Gorlic w czasie walk I wojny światowej został we własnym domu raniony odłamkiem granatu w klatkę piersiową.
W okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego (1923 r.) oraz odznaczony Krzyżem Siedemdziesięciolecia Powstania Styczniowego i Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi.
Andrzej Kujawski zmarł 2 marca 1937 roku w Gorlicach jako ostatni weteran powstania styczniowego na ziemi gorlickiej.
Źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Kujawski_(powstaniec_styczniowy)
https://gazetakrakowska.pl/heroiczne-i-tragiczne-losy-gorlickich-powstancow-styczniowych/ar/3317570