Tomasz Stachacz ps. „Marcinek”, „Marcin” (1883-bd)
Urodził się 6 marca 1883 roku w Raczycach w powiecie stopnickim w rodzinie chłopskiej. Mieszkał i pracował jako robotnik w Kielcach. Od 1904 r. należał do Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1905-1906 był bojowcem Organizacji Spiskowo-Bojowej, Organizacji Techniczno-Bojowej, Organizacji Bojowej PPS. Brał udział w wielu akcjach bojowych m.in. w zamach na żandarmów oraz rozbiciu urzędów gminnych w Łopusznie i Pierzchnicy. Od grudnia 1906 r. był członkiem PPS Frakcja Rewolucyjna i jej OB. Uczestniczył w zamachu na starszego żandarma W. Bojko, starszego strażnika Straży Ziemskiej I. Siemieniuka, wachmistrza Straży Ziemskiej w Chęcinach Lechowa, szpicla M. Żukowa, naczelnika więzienia kieleckiego M. Greckiego, prowokatora B. Kolano. Aresztowano go w 1908 r. i osadzono w kieleckim więzieniu. W 1910 r. został skazany na 3 lata zesłania na Syberię. W kwietniu 1913 r. powrócił do kraju. Po wybuchu I wojny światowej i wkroczeniu strzelców do Kielc wstąpił do I Brygady Legionów Polskich, gdzie służył w żandarmerii. W maju 1915 r. został zwolniony ze służby ze względu na stan zdrowia. Powrócił do Kielc i wznowił działalność w PPS m.in. odbudował wraz z S. Sobierajskim koło szewców PPS. W latach 1917-1919 był członkiem Lokalnego Komitetu Robotniczego PPS w Kielcach, Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) w Białogonie oraz Pogotowia Bojowego PPS. W listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Austriaków. Po wojnie w latach 20-tych mieszkał dalej w Kielcach pracując jako szewc. Należał do PPS i Związku Zawodowego Skórzanego. Aktywnie działał w Sekcji Scenicznej Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Potem należał do Komunistycznej Partii Polski (KPP). W latach 1924-1927 prowadził komórkę MOPR, organizując pomoc dla więźniów politycznych. W latach 30-tych mieszkał i pracował w Raczycach. W 1938 r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Daty śmierci Tomasza Stachacza nie znamy.